اختلالات روانی تا چه حد درمان پذیر هستند؟ - وبلاگ فیسبوکی ها

به گزارش وبلاگ فیسبوکی ها، خبرنگاران/گیلان متخصص بیماری های اعصاب و روان با بیان درمان اختلالات روانپزشکی به نوع بیماری و شدت آن و اولویت بیمار بستگی دارد گفت: اگر شخص به یک بیماری خفیف با علائم کنترل شده مبتلا باشد ممکن است روان درمانی کافی باشد. ولی در بیماری های شدید روانی اغلب یک رویکرد تیمی و ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی می تواند فرایند درمانی را کنترل کند.

دکتر عادله عیسی در گفت وگو با وبلاگ فیسبوکی ها گفت: هر نوع تغییری در ساختار یا کارکرد مغز می تواند باعث بیماری روانپزشکی گردد و تغییرات بیوشیمیایی در سطح سلول های عصبی عامل بیشتر اختلالات روانی شدید است.

وی با بیان اینکه ضایعات ساختمانی مغز به دلایل مختلف مانند عفونت، ضربه به سر، نرسیدن خون، خونریزی و تومور مغزی، مصرف حشیش و الکل، کمبود غذایی، صرع درمان نشده و بیماری های پیشفراینده مغزی هم می توانند باعث اختلال روانی شوند گفت: در تعدادی از بیماری های روانی دیده می گردد که افراد دیگری از فامیل بیمار به همان بیماری مبتلا می باشند. بنابراین گفته می گردد که استعداد ابتلا به بیماری روانی از والدین به بچه ها منتقل می گردد اما بروز و ظهور بیماری با عوامل زیادی ارتباط دارد که ممکن است فرد مستعد مبتلا به بیماری گردد یا نگردد؛ به بیان دیگر استعداد ابتلا به بیماری منتقل می گردد نه بیماری.

وی گفت: برای رشد سالم یک فرد محبت، راهنمایی مناسب، تشویق، نظم و انضباط متعادل از ضروریات دوران کودکی است. اگر در دوران کودکی چنین عواملی نباشد یا کودک در برابر تجارب ناخوشایندی قرار گیرد، امکان اینکه در آینده دچار ناراحتی روانی گردد زیاد است.

متخصص بیماری های اعصاب و روان با تاکید بر اینکه نزاع خانوادگی و عدم وجود صمیمیت و صداقت باعث خلق آثار نامساعد بر افراد و به خصوص بر کودک می گردد اضافه کرد: چنین افرادی در برخورد با فشارهای روانی و مسائل جدی احتمال دارد دچار اختلال روانی شوند.

عیسی با بیان اینکه اگر فرد در جامعه امکانات و واجبات یک زندگی معمولی را نداشته باشد دچار رنج و ناراحتی می گردد گفت: بیکاری، بی عدالتی، ناامنی، چشم و هم چشمی های شدید و نبود ارزش های معنوی و انسانی در جامعه ممکن است باعث آشفتگی روانی افراد گردد.

وی ادامه داد: امروزه روانشناسان نقش عمده ای را برای عوامل روانشناختی در ایجاد بیماری های روانپزشکی قائل هستند. آنان معتقدند که وقتی در فکر و باور و شناخت های افراد انحراف ایجاد گردد به تدریج دچار بیماری روانی می گردد.

متخصص بیماری های اعصاب و روان در پاسخ به این سوال که اختلالات روانی تا چه حد درمان پذیر هستند؟ گفت: درمان اختلالات روانپزشکی به نوع بیماری و شدت آن و اولویت بیمار بستگی دارد. در بسکمک از موارد ترکیبی از درمان ها تاثیر بیشتری خواهند داشت. اگر شخص به یک بیماری خفیف با علائم کنترل شده مبتلا باشد ممکن است روان درمانی کافی باشد. ولی در بیماری های شدید روانی اغلب یک رویکرد تیمی و ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی می تواند فرایند درمانی را کنترل کند.

عیسی با اشاره به اینکه اگرچه داروهای روانپزشکی بیماری را درمان نمی کنند اما می توانند علایم را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند اضافه کرد: داروهای روانپزشکی همچنین می تواند به موثرتر شدن سایر روش های درمانی مانند روان درمانی کمک کنند. نوع داروها به شرایط بیماری و نحوه پاسخ بدن بیمار به دارو بستگی دارد.

وی روان درمانی را شامل صحبت کردن در خصوص شرایط بیمار با یک روان درمانگر دانست و اضافه کرد: در طول روان درمانی بیمار شرایط و خلقیات، حالات و افکار و رفتارهای خودش را بیشتر می شناسد. با بینش و دانشی که به دست می آورد می تواند مهارتهای مقابله و مدیریت استرس را یاد بگیرد.

عیسی یادآور شد: بعضی اوقات بیماری روانی به حدی شدید می گردد که بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان روانی دارد. بستری شدن در بیمارستان در مواردی انجام می گردد که احتمال آسیب رساندن به خود یا دیگران وجود داشته باشد. متاسفانه در حال حاضر بسکمک از خانواده های درگیر نمی دانند چگونه با بیمار اعصاب و روان رفتار کنند و همین موضوع یکی از مهمترین عواملی است که در طولانی شدن فرایند درمان یا وخیم شدن حال بیماران تاثیرگذار است.

متخصص بیماری های اعصاب و روان با بیان اینکه مثلا بسکمک از کسانی که از بیماری افسردگی رنج می برند، تصمیم می گیرند سکوت کنند و از درمان اجتناب کنند و باید گفت مواردی که تشخیص داده نمی گردد معمولاً به مرور زمان تشدید می گردد اضافه کرد: اثبات شده که افسردگی بدون راهنمایی پزشکی مناسب، می تواند تجربه ای طاقت فرسا باشد. با همه مسائل در فرایند درمان افسردگی باید بدانیم افسردگی می تواند پیشگیری و درمان گردد که این امر مستلزم شناخت بهتر ماهیت افسردگی و نیز بهبود شرایط درمان آن در کشور است.

وی در پاسخ به این سوال که چه عواملی در پیشگیری از اختلالات روانی موثر است؟ مطرح کرد: هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از بیماری های روانی وجود ندارد اما رعایت اصولی مانند توجه بیمار باید به علائم هشدار دهنده، همکاری بیمار با پزشک و... از راه های کنترل علائم بیماری های اعصاب و روان است.

متخصص بیماری های اعصاب و روان در خصوص شایع بودن بیماری های روانپزشکی در گروه های سنی مختلف بیان نمود: در مطالعاتی که در کشور ایران انجام شده نشان داده شده با افزایش سن، میزان شیوع اختلالات روانی افزایش داشته است و میزان شیوع این اختلالات در افراد مطلقه و بیوه و متاهل و افراد بیکار و بازنشسته و زنان خانه دار بیش از سایر گروه ها بوده است.

این متخصص اعصاب و روان اضافه کرد: نکته جالب اینجاست که بسکمک از بیماری های روانپزشکی قبل از سن 18 سالگی خود را نشان می دهند و می توانند تاثیر زیادی روی فرآیند رشد داشته باشند.

وی بیماری های روانی شایع در بچه ها و نوجوانان را اختلال کم توجهی - بیش فعالی، اختلال اضطرابی، افسردگی، اختلال سلوک، اختلال دوقطبی، اختلالات تغذیه ای و اسکیزوفرنی عنوان و تاکید کرد: اگر بیماری های روانی در این گروه سنی درمان نشوند، می تواند به حدی در فرآیند رشد مخرب باشند که تا آخر عمر زندگی آنها را تحت تاثیر قرار دهد.