ایرانی نیستی اگه SHARE نکنی! - وبلاگ فیسبوکی ها

به گزارش وبلاگ فیسبوکی ها، نمونه ای از یک پیغام نادرست

مدت ها پیش بسیاری از دوستان متنی را منتشر کردند مبنی بر اینکه مسافران بذرهای گیاهان مختلف را در سفرهای خود به کویر ببرند تا در آنجا گیاهان رشد پیدا نمایند، متن بدین توضیح بود:

دست خالی به مناطق بیابانی نروید! خواهش می کنم هر وقت به بیابان رفتید این بذرها رو با خودتان ببرید و بکارید: بذر شنبلیله، زیره سبز، زیره سیاه و زنیان و هنداونه ابوجهل یا تلخ، می توانید از هرکدام مقداری تهیه کنید مخصوصاً از شنبلیله. هم بذر ارزان قیمتی است و هم کود طبیعی برای زمین به شمار می رود و از فرسایش خاک جلوگیری می نماید. با یاری یک بیلچه یا میله یا قاشق یک شیار با ارتفاع نیم سانتی در زمین ایجاد کنید و بذر را با فاصله کم و تعدد زیاد بریزید و روی آن را با خاک بپوشانید. اینکار را از مهرماه آغاز کنید و تا آخر فروردین ماه سال دیگر ادامه بدهید. هر بار هرجایی می روید در زمین آن منطقه بذر بکارید. نگران آبیاری آن نباشید؛ باران های فصلی کار خودشان را می نمایند. سعی کنید هر چه بیشتر اینکار را انجام دهید و دوستان تان را به این کار تشویق کنید. این گیاهان از پیشروی بیابان جلوگیری می نمایند. زمین های ایران به شدت در حال فرسایش و از بین رفتن هستند؛ ولی با بذرافشانی و کاشت گیاهانی که مقاوم به کم آبی هستند می توانیم بخشی از خاک را حفظ کنیم.

پاسخ دکتر حسین آخانی

این مطلب به سرعت انتشار یافت و جناب آقای حسین آخانی، دکترای گیاه شناسی از دانشگاه مونیخ آلمان، پیامی مبنی بر اشتباه بودن این عمل درج کردند و از انتشار بیشتر این خبر غلط جلوگیری کردند، متن جناب آقای آخانی در صفحه شخصی خود بدین توضیح است:

دوستان من رشته ام گیاه شناسی است و 30 سال وجب به وجب بیابان های ایران را گشته ام. در ایران مسئله ای به نام پراکنش بذر نیست. حتی در عمق کویر لوت هم خاک دارای بذر است. مشکل ایران آب و چرای بی رویه است. اگر آب باشد به خودی خود در جای جای ایران گل و گیاه مناسب آن خاک رشد می نماید. ولی متأسفانه چرای بی رویه همه مراتع را نابود نموده است. ضمناً ما اجازه نداریم خودسرانه بذر گیاهان مختلف را به جاهای مختلف ببریم. یا آن بذرها رشد نمی نمایند و یا ممکن است مهاجم شده و به تنوع زیستی آسیب وارد نمایند. شما هم اگر دل تان به حال وضع بد کشور می سوزد در خوردن گوشت و مصرف آب صرفه جویی کنید که به مراتب بیشتر به حال وخیم این سرزمین یاری می کنید.

این خبر نیز به همان سرعت قبل، در صفحات دنیای مجازی پخش شد. این یک نمونه از هزار مثالی است که هرروز خود شما با آن روبرو می شوید. نقل قول از افراد، آوردن اشتباهات تاریخی، حس ناسیونالیستی افراطی، آوردن کلمه هایی نظیر (ترین) در تعاریف ما و... از این دست هستند. شاید این مورد تجربه ای برای ما باشد تا هر مطلبی را، ولو اینکه احساس کنیم که یاریی می نماید، در صفحات خود درج نکنیم و قبل از هر چیز، از صحت آن مطمئن شویم.