تجربه طعم های نو و آشنایی با فرهنگ تغذیه ملل مختلف با گردشگری غذا - وبلاگ فیسبوکی ها

به گزارش وبلاگ فیسبوکی ها، ایسنا/ این خبر پیرامون تجربه طعم های تازه و آشنایی با فرهنگ تغذیه ملل مختلف با گردشگری غذا برای شما نوشته شد.

گردشگران در گردشگری غذایی که به آن گردشگری آشپزی یا گردشگری غذایی نیز گفته می گردد، در پی تجربیات آشپزی برای توسعه درک خود از یک فرهنگ یا سبک زندگی در حین سفر هستند.

گردشگران غذایی تورهایی را شروع می نمایند که نه تنها تجربه طعم های گوناگون را در پی دارد بلکه به آنها آموزش می دهد ارتباط بین غذا و آداب و رسوم محلی را شناسایی نمایند. گردشگران غذایی در پی تجربیات آشپزی معتبری هستند که آنها را در معرض طعم ها، بافت ها و سنت های نو قرار دهد.

گردشگری غذایی یک اصطلاح نسبتا نو است اما در حال حاضر تعاریف متعددی برای توصیف و تعریف آن وجود دارد. از سال 2012 تا 2018 گردشگری غذا با یاری پلتفرم های رسانه های اجتماعی و برنامه های تلویزیونی غذایی با حضور سرآشپزها، رستوران ها و رویدادهای مشهور دنیا وارد جریان اصلی شد و گردشگری غذایی را به یک صنعت تجربی مبدل ساخت.

طبق اعلام WFTA (انجمن دنیای مسافرت های غذایی) چهار فعالیت برتر سفر غذایی شامل غذا خوردن در رستوران های لذیذ، ناهار خوری در یک رستوران معروف، لذت بردن از غذاهای خیابانی و لذت بردن از یک تجربه کلی غذاخوری می گردد. گردشگری غذایی به عنوان فعالیت هایی تعریف می گردد که تجربیات مصرف و قدردانی از غذا و نوشیدنی ها را ارائه می دهند، بگونه ای که تاریخ، فرهنگ و محیط یک منطقه خاص را ارزش گذاری می نماید.

گردشگری غذایی و شناسایی غذاهای مختلف همواره با لحظات فراغت و سفر همراه بوده اما مفهوم گردشگری غذایی اخیرا به گونه ای تکامل یافته است که فعالیت های گردشگری و تفریح را نیز شامل می گردد؛ به این معنی که سنت های آشپزی به عنوان ستونی از هویت منطقه ای و میراث فرهنگی در این حوزه قرار می گیرند و رابطه میان غذا و جامعه اهمیت می یابد. در نهایت به واسطه این امر میتوان از این طریق توسعه مالی را در لایه های مختلف جامعه توسعه داد و تجربیات شخصی و معتبرتری را به مسافر ارائه کرد.

شرکت در یک تور غذای خیابانی، مزه کردن غذاها و نوشیدنی های محلی، سفر در مسیرهای محصول منطقه ای، غذا خوردن در رستوران های سنتی، به اشتراک گذاشتن وعده های غذایی با مردم محلی، شرکت در رویدادها و جشنواره های غذایی، تماشای بازارهای محلی، مراجعه به مزارع و فراورینمایندگان صنعتگر با فراوری موادغذایی از جمله فعالیت های گردشگری غذایی بشمار می رود. برای مثال، میتوان به تور گشت در مزرعه فلفل سیاه کامبوج اشاره نمود که علاقمندان زیادی از این حوزه را به خود جذب نموده است.

بعلاوه از دیگر مواردی که در گردشگری غذا میتوان از آنها یاد کرد، گردشگری غذایی در مزارع برنج بالی در سفر به اندونزی و غرفه سبزیجات در بازار محلی زئوس است که به عنوان بخشی از گردشگری غذایی در لائوس در حال اجرا است و در ادامه بازدید علاقمندان و حاضران در تور به یک مدرسه آشپزی ختم می گردد.

در نتیجه گردشگری غذایی با تمرکز بر آشناسازی گردشگران با فرهنگ مقصد گردشگری، علاوه بر منحصر بفرد و خاطره انگیز بودن برای مسافران و گردشگران، توسعه مالی و اجتماعی را نیز به همراه خواهد داشت.

بر این اساس چنانچه گردشگری غذایی با شیوه ای درست انجام گردد و به نوعی احترام به هویت جامعه و به ویژه جامعه محلی را مورد توجه قرار دهد، در زمینه تعدیل و کاهش تأثیرات منفی گردشگری و جدایی میان مردم و غذای واقعی مؤثر خواهد بود. اینت در حالی است که گردشگری همواره با توسعه پایدار همراه نخواهد بود و بسیاری از مقاصد با عدم تقارن منطقه ای و فصلی با مشکلاتی روبرو هستند.

البته میتوان به این نکته اشاره نمود که گردشگری غذایی اخیرا در ایران نیز رواج یافته و زمینه تنوع غذایی موجود تحت تاثیر جغرافیای کشور و تنوع قومی و نژادی ایرانیان است. به عنوان مثال یکی از غذاهای محبوب ایران آبگوشت های شمال غرب کشور است که مواد آن از مراتع و شرایط جوی منطقه که امکان پرورش هرچه بهتر گیاهان و دام ها در آن فراهم است، تهیه می گردد.

بعلاوه غذاهای نواحی مرکزی ایران نیز که آب و هوایی خشک دارد و برای تهیه غذاهای خود از سبزی های خشک بیشتر استفاده می نمایند، محبوبیت خاصی دارد. در جنوب کشور نیز به سبب وجود دریا و اقیانوس، محصولات غذایی برگرفته از دریا بسیار بیشتر طبخ می شوند و از استثنایی ترین آنها میتوان به سوراغ اشاره نمود که با خاک قرمز جزیره هرمز تهیه می گردد و تنها غذایی است در آن خاک ریخته می گردد.

در نهایت باید گفت که کشور ما با وجود تنوع آب و هوایی که دارد، می تواند منطقه ای مناسب برای جذب گردشگران غذایی باشد.