آشنایی با علائم بیش فعالی در نوزادان
به گزارش وبلاگ فیسبوکی ها، علائم بیش فعالی در نوزادان به عقیده پژوهشگران عبارتند از گریه بیش از حد و مسائل خواب و تغذیه در نوزادان. آن ها بروز این حالات را با مسائل رفتاری مانند اختلالات بیش فعالی در دوران کودکی مرتبط می دانند.
پیامدهای گریه بیش از حد نوزادنزدیک به 20 درصد از نوزادان نشانه هایی مانند گریه مداوم، مسائل خواب و تغذیه در طول سال اول زندگی خود دارند. در بیشتر موارد این نشانه ها گذرا هستند و هنگامی که آن ها به سنین پیش از دبستان می رسند؛ این مسائل برطرف می شوند.
موری هلن همی پژوهشگر دانشگاه بازل، سوئیس می گوید: اما خانواده هایی که این گونه مسائل در سابقه فامیلی شان وجود دارد، در صورت بروز این نشانه ها در نوزاد، بایستی برای به حداقل رساندن این مسائل در بزرگسالی به سرعت به پزشک مراجعه نمایند.
پژوهشگران 22 مطالعه بر روی 1935 نوزاد انجام دادند. ده مورد از این مطالعات پیرامون پیامد های گریه بیش از حد نوزاد، چهار مورد آنالیز مسائل خواب، سه مورد مربوط به تغذیه نوزادان و پنج مورد پیرامون دیگر مسائل نوزادان انجام شد.
خطر ابتلا به مسائل رفتاری در میان نوزادانی که مسائل بیشتری را تجربه نموده بودند، بیشتر بود. به طور معمول، این مسائل به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) و رفتار های برونگرایانه مانند پرخاشگری، تخریب و قشقرق به راه انداختن مرتبط بود.
نوزادانی که در خانواده های مضطرب و مشکل دار متولد می شوند، و افراد خانواده آنها دارای مسائل روانی، اجتماعی و مشکل تعامل با یکدیگر هستند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات رفتاری در کودکی و بزرگسالی هستند.
علائم بیش فعالی در نوزادان همه نوزادان گریه می نمایند و گاهی اوقات آرام کردن آن ها را بسیار سخت است. گریه بیش از حد، به گریه شدید، ناخوشایند، غیر قابل آرام کردن و بدون هیچ دلیل ظاهری در سه ماه اول زندگی نوزاد گفته می گردد. نوزادانی که مشکل خواب دارند، به سختی در شب به خواب می فرایند و خواب کامل در طول شب ندارند. مسائل تغذیه ای نیز شامل استفراغ کردن، بی اعتنایی به غذا، کم اشتهایی و مسائل بلع است.
پنی گلس، دکترای روانشناسی رشد در مرکز پزشکی ملی بچه ها در واشنگتن، می گوید: پیش از این نوزادان بی قرار و ناآرام را کولیکی می نامیدند. امروز کولیک به عنوان یک ریفلاکس خفیف و ملایم شناخته و درمان می گردد. او می گوید: بسیاری از نوزادانی که زمان زیادی ناآرام و بی قرار هستند، به سرعت به این درمان ها پاسخ می دهند.
اگر در خصوص شرایط نوزاد خود نگران هستید، با پزشک متخصص بچه ها صحبت کنید، زیرا ممکن است مشکل نوزاد به سادگی یک ریفلاکس ملایم و قابل درمان باشد.
او ادامه می دهد: شرایط نوزاد را به دقت در نظر بگیرید، برترین کاری که پدر و مادر می توانند انجام دهند، یادداشت کردن شرایط جسمی نوزاد در زمان های فرق دارد، بدین ترتیب پزشک با دقت بیشتری می تواند به اوضاع رسیدگی کند. اندازه تکرار حالات نوزاد، زمان اتفاق افتادن آن در روز یا شب، کاری که شما برای آرام کردن نوزاد انجام داده اید و تاثیر پذیری آن را در یادداشت های خود ذکر کنید.
دکتر گلس می گوید، از یاری ها و هدایت های پدر و مادر های دیگری که این شرایط را داشته اند، استفاده کنید: بسیاری از نوزادان بیش از حد تحریک می شوند و گریه می نمایند. به راحتی نمی خوابند یا غذا نمی خورند و در هنگام شیر خوردن حواسشان پرت چیز های دیگر می گردد. در این شرایط پدر و مادر ها احساس نا امیدی می نمایند و از اینکه کاری از دستشان برنمی آید، افسرده می شوند. در این شرایط هدایت دوستان و آشنایان نجات دهنده است.
دکتر گلس ادامه می دهد، عوامل خانوادگی در این بین نقش مهمی دارند. پدر و مادر ها معمولا در ماه های اول تولد احتیاج به یاری و پشتیبانی خانوادگی دارند. وجود افرادی برای یاری هنگام بی قراری و ناآرامی نوزادان، بسیار موثر است و از فشار جسمی و روانی بر روی پدر و مادر می کاهد. به ویژه در شب هایی که نوزاد نمی خوابد و مرتبا گریه می نماید. او می گوید: وجود یاری باعث می گردد که همگی زودتر آرام شوند.
دکتر گلس می افزاید: عوامل دیگری که می توانند منجر به بی قراری نوزادان شوند، عبارتند از استرس پس از زایمان یا استرس در هنگام تولد نوزاد. صرف نظر از دلیل بروز این شرایط، یاری به مسائل رفتاری اولیه نوزاد، تأثیر مثبتی بر روی آینده بچه ها و والدین آن ها دارد.
چه باید کرد؟چگونه دریابیم که نوزاد رفتاری طبیعی دارد یا رفتار او علائم بیش فعالی در نوزادان و نشان دهنده مسائل رفتاری مانند بیش فعالی در آینده است؟
جنیفر واکر و همکارش لورا هانتر در کتاب مادران و راهنمای مراقبت های اولیه از نوزاد بیان می نمایند: اگر نوزادان به مدت شش ساعت و یا بیشتر در روز گریه نمایند و مشکل در تغذیه و خوابیدن داشته باشند، ممکن است شرایط خانه برایشان استرس زا باشد و در خانه در معرض فشار روحی باشند.
البته گریه و بی قراری در ساعت های 6 تا 9 شب، شامل این بازه زمانی نمی گردد. واکر می گوید. نوزادان احتیاج دارند روزانه اندازه انرژی مشخصی را تخلیه نمایند.
در نظر داشته باشید که هر نوزادی با توجه به سن و ویژگی های خود، روال روزانه منحصر به فردی دارد و بایستی نسبت به آن آگاهی پیدا کنید. برای نمونه پس از دو هفته اول تولد، تا سه ماهگی نوزاد، فواصل شیردهی به هر 2.5 تا 3 ساعت می رسد و خواب شبانه به 4.5 تا پنج ساعت پیوسته در طول شب می رسد. پس از این مدت، خواب شبانه 9 تا 12 ساعت می گردد.
گاهی اوقات برطرف مسائل اولیه نوزاد، از بروز مسائل رفتاری در آینده پیشگیری می نماید. به نظر واکر، قنداق کردن نوزادانی که کمتر از 3 ماه سن دارند، باعث بهبود خواب آنان می گردد. هم چنین او می گوید: نوزادان به دلایل بسیاری گریه می نمایند و گرسنگی تنها دلیل آن نیست؛ بنابراین بهتر است با تنظیم ساعات خواب و شیردهی و حفظ سلامت جسمی و روانی نوزاد، از بروز مسائل رفتاری او در آینده پیشگیری کنید.
جمع بندیعلائم بیش فعالی در نوزادان عبارتند از گریه بیش از حد، مسائل خواب و تغذیه.
برطرف کردن و درمان این مسائل در نوزادی از بروز اختلالات رفتاری در کودکی پیشگیری می نماید.
منبع: سایت ستاره
منبع: راسخون